flits (gedicht)

Mijn inzending voor turing gedichtenwedstrijd 2016. Het kwam door de eerste ronde en strandde de tweede ronde. Het is de derde keer van de 4 keer dat ik meedeed dat ik door de eerste ronde kwam.

flits

ontwaakt ontwart het kluwens
paradijselijk gedachteagglomeraat
verslaat het ineenstorting

weggezogen uit onbekend goddelijke grond
woordhappend met bijna machteloze mond
herkent het taal die in mij nestelt

vrij en willig licht het op
uit kiertjes imploderend ravijn

smeedt het zich zegbaar
tot wat het mag zijn

flits

de val van Icarus

11 augustus vorig jaar publiceerde ik voor een wedstrijd van ‘Heel Nederland schrijft‘ een Icarus verhaal over Donald Trump. Niets mee gewonnen 😉 Maar gisteren 23-1-2017 Spreekt ook RTL-Nieuws over Donald Trump als Icarus. Naar aanleiding van een verhaal van hoogleraar journalistiek Jeroen Smit.
Daarom nu nog even mijn verhaal van een half jaar geleden hier op mijn eigen site.

De val van Icarus

Ik ben Donald Icarus Trump. Ik vluchtte met mijn vader van het eiland, waar wij gevangen zaten. Hij had me leren vliegen met vleugels van hout, was en veren, om te ontsnappen. ‘Dus je weet het,’ hoor ik hem nog zeggen: ‘niet te dicht bij de zon en niet te dicht bij het water komen.’ Hij keek vaak om tijdens onze vlucht, maar op een gegeven moment vertrouwde hij het wel. En toen zijn ogen me niet langer opzochten, werd mijn drang om te weten hoe dicht ik de zon kon naderen onverklaarbaar hevig. Helemaal bevangen ben ik hoger gaan vliegen, steeds hoger, ik verloor zowat mijn verstand.

Gelukkig kan ik inmiddels vertrouwen op mijn grote mond en mijn emotionele kracht, mij van nature gegeven. Ik ga Amerika weer groot maken. Mijn vleugels zijn krachtig. Ik heb ze stiekem met een elastisch hittebestendig plakspul bewerkt. Verder lezen de val van Icarus

Follow

Get the latest posts delivered to your mailbox: